11 Kasım 2015 Çarşamba

Dusununce Insan


2009 senesinin sonbaharinda dugunume bir kac ay kala, evlilik hazirliklari telasinda tanistim ilk blog camiasiyla. Su isleri bir halledeyim ilk is bir blog acacagim dedim kendi kendime, nitekim de actim. Internetten fotograf kullan altina yazi yaz donemi kisa surdu. Bloggerlar hem stylist hem fotografci hem de model oldu. Elestiriler, onur kirici yorumlar veya yapmacik tavirlarla bloggerindan okuyucusuna herkes kendi kisiligini ortaya koydu bu surecte. Pr firmalarinin sadece kendi network`undeki bloggerlarla isbirlikleri yapmalari bloggerlar arasi rekabet ortami bu is keyif icin mi yoksa var olma meselesi mi sorusunu akillara getirdi.
Bu ise basindan beri keyif aldigim bir hobi olarak gormem rekabet durtusunu bende hicbir zaman fittillemedi. Ancak stil blogunu yonetmek icin ekip arkadaslarina ihtiyac oldugunun da farkindaydim. Esim fotograflarimi cekiyordu ancak bu isi severek yapmiyordu. Onu surekli fotograflarimi cekmesi icin zorluyordum en sonunda yoruldum. ( Stil bloggerlarinin kaderi narsist damgasi yemek ) Ve bloga yazmaya son verdim. Ancak blog yazmak bana terapi gibi geldigini fark edince tarzini degistirerek kaldigim yerden devam etmeye karar verdim. Fotograf sikintimi goz onunde bulundurursaniz daha cok kendi cektigim fotograflarla postlar yapacagimi tahmin edersiniz. Icerik olarak sadece moda olmayacak neler olacagi surpriz olsun.

Sevgiyle Kalin

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder